Τα τελεσίγραφα του Ερντογάν θέτουν τον ελληνικό στόλο σε κατάσταση ετοιμότητας
Επί ξηρού ακμής παλινδρομεί η διαπραγμάτευση με την Τουρκία μετά τις ανακοινώσεις Ερντογάν την περασμένη Παρασκευή ότι το ερευνητικό σκάφος «Barbaros» βγαίνει στην ανατολική Μεσόγειο για έρευνες. Ο «σουλτάνος» δηλώνει ότι «δεν έχει καμία αξία» η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία και δίνει περιθώριο ενός μηνός στην Άγκελα Μέρκελ για να προωθήσει τον διάλογο!
- Γιώργος Χατζηδημητρίου
Μία ημέρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας Ελλάδας – Αιγύπτου για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών ο Τούρκος πρόεδρος κατήγγειλε ότι «η Ελλάδα δεν τήρησε τις υποσχέσεις της», ανακοινώνοντας έξω από την Αγία Σοφία ότι επαναλαμβάνει τις δραστηριότητες γεώτρησης, τις οποίες είχε αποφασίσει να αναστείλει προκειμένου να αρχίσει συνομιλίες με την Αθήνα.
Ο Ερντογάν επιβεβαίωσε ότι συναίνεσε στην αναστολή των ερευνών έπειτα από αίτημα της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ προκειμένου να «διευκολύνει» τις συνομιλίες ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα. (Θυμίζουμε ότι στην κορύφωση της έντασης και έπειτα από παρέμβαση του Βερολίνου, ο Τούρκος πρόεδρος δεσμεύθηκε να μην επιχειρήσει έρευνες στην ελληνική ΑΟΖ και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχέθηκε να προσέλθει σε διάλογο, όπως ευσχήμως βαφτίστηκε η διαπραγμάτευση). Επανέλαβε δε ότι η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία «δεν έχει καμία αξία» και προειδοποίησε πως η Τουρκία «θα εφαρμόσει με αποφασιστικότητα» τη συμφωνία την οποία συνομολόγησε με τη Λιβύη.
Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, το περιβόητο «μορατόριουμ», το οποίο άλλωστε η Άγκυρα είχε διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να τηρήσει επ’ αόριστον πήγε στράφι και ήδη η Αθήνα έχει θέσει και πάλι το Πολεμικό Ναυτικό σε κατάσταση ετοιμότητας.
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει αφήσει περιθώριο ενός μηνός στην Άγκελα Μέρκελ προκειμένου να ξεδιπλώσει τη διπλωματική πρωτοβουλία της, ενώ έχει ήδη εξαγγείλει ότι μετά τις 27 Αυγούστου προτίθεται να στείλει γεωτρύπανο στην περιοχή του Καστελόριζου ή νότια της Κρήτης. Είναι, όμως, πρόδηλο ότι η γερμανική παρέμβαση ούτε αντικειμενική ούτε ουδέτερη είναι, αν συνυπολογίσει κανείς ότι το Βερολίνο συνεχίζει να εξάγει όπλα και να έχει προνομιακές εμπορικές σχέσεις με την Τουρκία – κάτι που προέκυψε έπειτα από ερώτηση του αριστερού γερμανικoύ κόμματος στη Βουλή.
Το πιθανότερο είναι, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ο Ερντογάν να επιδιώκει να βολιδοσκοπήσει τις αντοχές της ελληνικής κυβέρνησης μετά την υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο, η οποία, παρά την επικοινωνιακή χρυσόσκονη, παρουσιάζει εμφανώς προβληματικές πλευρές, οι οποίες, εκτός των άλλων, σχετίζονται με το Καστελόριζο και την επήρεια των νησιών Κάσου, Καρπάθου και Κρήτης. Κατόπιν τούτου, είναι άξια απορίας η σπουδή της κυβέρνησης να δηλώνει επίμονα την ετοιμότητά της για έναρξη διμερούς διαλόγου «ακόμα και μέσα στον Αύγουστο», σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα.
Εξαιτίας, ωστόσο, της μυστικοπάθειας της κυβέρνησης κανένας δεν γνωρίζει αν ο διάλογος αυτός αποτελεί συνέχεια των ατέρμονων συναντήσεων «υψηλής πολιτικής» που έχουν ήδη συμπληρώσει 60 γύρους ή συνιστά μια πρωτότυπη διαδικασία (σ.σ.: επικεφαλής ορίστηκε ο συνταξιούχος διπλωμάτης Παύλος Αποστολίδης…) υπό την αιγίδα της Γερμανίας, η οποία έχει στρώσει και το τραπέζι.
Περιττεύει να ειπωθεί πως σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια εξέλιξη που ευνοεί τον στρατηγικό σχεδιασμό της Τουρκίας, η οποία με βάση τον συσχετισμό ισχύος επιθυμεί απευθείας πολιτική διαπραγμάτευση, εκτός των συμβατικών περιορισμών του Δικαίου της Θάλασσας το οποίο αρνείται να συνυπογράψει.
Θα ήταν ασφαλώς απόλυτα δόκιμο, όπως παρατηρεί η πραγματική σχολή του ρεαλισμού στην εξωτερική πολιτική, εάν η Ελλάδα προσερχόταν σε αυτήν τη διαπραγμάτευση, έχοντας προηγουμένως επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ν.μ., με οριοθετημένη ΑΟΖ (και με την Κύπρο…) και με τα νησιά της υπό πλήρη επήρεια και όχι… τμηματική.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος σιγοντάρει αυτήν τη διολισθαίνουσα πολιτική, επαναλαμβάνουν στερεότυπα ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να συρθεί σε διαπραγμάτευση με το πιστόλι στον κρόταφο. Η πραγματικότητα, όμως, δείχνει το αντίθετο.
Η χώρα χρόνια τώρα μοιάζει βραχυκυκλωμένη από το τουρκικό «casus belli» στην περίπτωση που ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια. Πώς μπορεί κανείς να συζητήσει για θαλάσσιες ζώνες υπό το κράτος μιας τόσο απροκάλυπτης απειλής; Προσθέτως, το τουρκολιβυκό σύμφωνο, στο οποίο η τουρκική πλευρά δεν αναγνωρίζει δικαιώματα για τα ελληνικά νησιά πέραν των 6 ν.μ., δεν ακυρώνεται, όπως εύστοχα έγραψε η «δημοκρατία», με εκπτώσεις σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας.
Αφετέρου, η Τουρκία εισάγει προς συζήτηση -και η Ελλάδα εμφανίζεται πρόθυμη να τεθεί- θέμα βραχονησίδων, τη στιγμή που πιέζεται να αποδεχθεί διαπραγματεύσεις επί του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των ελληνικών νησιών, τα οποία κατά την πάγια θέση της Άγκυρας συνιστούν γεωλογική προέκταση της ηπειρωτικής Τουρκίας και τα οποία, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να αποστρατικοποιηθούν.
Επισημαίνεται ότι η δημιουργία της περιβόητης 4ης Αποβατικής Στρατιάς στα τουρκικά παράλια δεν αποτελεί τίποτε άλλο από διπλωματικό στρατήγημα, ώστε σε περίπτωση αποστρατικοποίησης οι Τούρκοι να την καταργήσουν, δείχνοντας την καλή προαίρεσή τους. Στην πραγματικότητα, στα απέναντι παράλια είναι εγκατεστημένες και εκπαιδεύονται επί τούτου συστηματικά οι κανονικές αποβατικές μονάδες του τουρκικού στρατού…
Στο καλάθι των απαράδεκτων τουρκικών αξιώσεων δεν θα πρέπει να λησμονείται το ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας, την οποία, προς «δόξαν» της μακαρίως καθεύδουσας πρωτεύουσας, η Τουρκία αντιλαμβάνεται, όπως αντίστοιχα στη Βουλγαρία, στο Κόσσοβο και στα Σκόπια, ως στρατηγικό προγεφύρωμα των επεκτατικών βλέψεών της.
Η Άγκυρα δημιουργεί τετελεσμένα στην Κυπριακή ΑΟΖ
Όσον αφορά την Κύπρο, πληρώνει πρώτη τον «εθνικό λογαριασμό» τον οποίον αρνείται να παραλάβει η Αθήνα, όπως αποδεικνύεται και από τις απερίγραπτες δηλώσεις του πρωθυπουργικού συμβούλου Ασφαλείας Αλέξανδρου Διακόπουλου.
Τα τουρκικά γεωτρύπανα έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στην κυπριακή ΑΟΖ, δημιουργώντας τετελεσμένα, ενώ στο κατεχόμενο έδαφος προελαύνουν μεθοδικά και συστηματικά στην Αμμόχωστο.
Επιστρέφουμε όθεν στο κλασικό αξίωμα: σε στάση προσοχής είναι δύσκολη η ανταλλαγή απόψεων…
